To samo,ale ze strony Towarzystwa Ziemianskiego:
http://www.ptz.info.pl/


"Komunistyczne władze, dążące do przejęcia władzy w Polsce, planowały wyeliminować te środowiska, o których wiadomo było,
że będą im przeciwne. Dlatego na mocy dekretu PKWN z dn. 6.IX.1944 r. postanowiono przeprowadzić tzw. reformę rolną czyli wywłaszczyć bez odszkodowania wszystkie majątki ziemskie o powierzchni ogólnej powyżej 100 ha, bądź 50 ha użytków rolnych,
a na terenie woj. poznańskiego, pomorskiego i śląskiego jeżeli ich łączna pow. przekraczała 100 ha niezależnie od wielkości użytków rolnych. Wszystkie nieruchomości przechodziły na własność Skarbu Państwa bez żadnego odszkodowania,
z przeznaczeniem na cele reformy rolnej. Dnia 12.XII.1944 r. uchwalono dekret o przejęciu na własność skarbu Państwa lasów
i gruntów leśnych o obszarze ponad 25 ha.
Wraz z nieruchomościami konfiskacie podlegał cały inwentarz żywy, zasiewy oraz wszelkie ruchomości jak meble, książki
i przedmioty użytku osobistego. Wraz z nieruchomościami konfiskacie podlegał cały inwentarz żywy, zasiewy oraz wszelkie ruchomości jak meble, książki i przedmioty użytku osobistego.

Tak więc przeprowadzenie reformy rolnej, sztandarowego hasła komunistów miało się odbyć kosztem prywatnej własności ziemskiej.
Oba te akty były sprzeczne nie tylko z poczuciem sprawiedliwości i prawem międzynarodowym ale także z ówczesnym porządkiem konstytucyjnym. Art. 99 konstytucji RP z 17 marca 1921 r., utrzymany w mocy przez art. 81 konstytucji RP z 23 kwietnia 1935 r. chronił własność prywatną, uniemożliwiając wywłaszczenie bez odszkodowania. Przeprowadzenie reformy rolnej w Polsce w istocie miało spełnić funkcję polityczną, a nie ekonomiczną. Dążono do zniszczenia ziemiaństwa jako patriotycznie nastawionego środowiska poprzez rozdawnictwo ziemi zamierzano pozyskać do swoich celów chłopstwa.

Na represyjny charakter dekretu wskazywał Trybunał Konstytucyjny w swoim postanowieniu z dnia 28.XI.2001 r. / sygn. akt SK 5/2001 / stwierdzając co następuje: ? Dekret PKWN z 6.IX.1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej nie tylko dokonywał zmian w strukturze własności rolnej lecz poprzez zakres i sposób jej przeprowadzenia niszczył ziemiaństwo jako grupę społeczną
i kategorię wytwórców spełniającą określoną funkcję w strukturze ekonomicznej kraju ?.

Bezpośrednim i rzeczywistym celem dekretu była likwidacja ziemiaństwa jako najważniejszego wroga i liczącej się przeszkody
w sowietyzacji kraju oraz podważenie prawnego i moralnego porządku społecznego, opartego na prawie własności. Ziemiaństwo stanowiło zagrożenia dla systemu komunistycznego i planów Stalina dotyczących całkowitego zniewolenia Polski.

Oczywiście ziemiaństwo nie było jedyna grupą społeczną, która ucierpiała w wyniku działań komunistycznej władzy.
Była za to grupą, które te działania najbardziej dotknęły. Właściciele ziemscy pozbawieni zostali nie tylko podstaw egzystencji ekonomicznej ale także wyrzuceni ze swoich miejsc zamieszkania / dwory, pałace /. Dodatkową szykaną był zakaz osiedlania się byłych właścicieli na terenie powiatu, na którym znajdował się majątek.

PTZ nie akceptując od momentu swego powstania, bezprawnych aktów władzy ludowej, postulował podjęcie działań zmierzających do zadość uczynienia doznanym krzywdom. Niestety pomimo wielu prób polski parlament nie zdobył się dotychczas na uchwalenie ustawy reprywatyzacyjnej. Najbliżej tego momentu byliśmy w 2003? r., kiedy to zaakceptowana już przez Sejm i Senat ustawa, została zawetowana przez ówczesnego prezydenta. Był to kolejny dowód, potwierdzający fakt, że partykularne interesy poszczególnych ugrupowań są ważniejsze niż rozwiązanie tej palącej sprawy.

Warto przy tym pamiętać, że Polska jest jedynym krajem z naszego regionu w którym nie uregulowano kwestii restytucji mienia. Fakt odłożenie kwestii regulacji stosunków własnościowych utrudnia, a chwilami wręcz zniechęca zachodnich inwestorów
do inwestycji w Polsce.

Stanowisko PTZ w kwestii reprywatyzacji:

PTZ stoi na stanowisku, że rozwiązanie problemu reprywatyzacji winno być przeprowadzone w oparciu o wykorzystanie trzech,
nie wykluczających się, przedstawionych poniżej zasad:

Z zasobów Skarbu Państwa lub samorządów terytorialnych należy zwrócić prawowitym właścicielom lub ich spadkobiercom
te majątki, które nie zostały rozparcelowane, zaś tam gdzie ziemia została rozparcelowana, zwrócić ośrodki dworskie lub pałacowe, wraz z parkami, ogrodami, lasami, stawami itp.

Tym osobą, których majątki rozparcelowano należy zaproponować mienie zastępcze z zasobów Skarbu Państwa lub gmin.
Pozostałym właścicielom lub spadkobiercom, którym z różnych przyczyn nie można oddać zabranego majątku, należy wypłacić odszkodowanie w gotówce lub papierach wartościowych, gwarantowanych przez Skarb Państwa, których realizacja
mogłaby być rozłożona na raty.

Zaproponowane rozwiązanie uważamy za najwłaściwsze i jednocześnie najtańsze z punktu widzenia Skarbu Państwa. Wedle naszych szacunków w zasobach Skarbu Państwa, zarówno pod postacią nieruchomości jak i udziałów w spółkach,
znajduje się obecnie mienie o wartości wystarczającej do pokrycia naszych roszczeń.

Intencją PTZ jest aby rozwiązanie problemu wypracowane zostało na zasadzie powszechnego konsensusu i bez konieczności obciążania jego kosztami innych grup społecznych.

Przykłady konkretnych działań zmierzających do przeprowadzenie ustawy reprywatyzacyjnej znajdziecie państwo na stronie Aktualności"

Czy kościół katolicki kiedyś za to odpowie? Kiedy zapłacą za ten zabór mienia?
Przecież to był i jest zwykły szaber.

Ostatnio edytowany przez Perpetua (2015-03-18 11:13:02)